اولین یادداشت:

سلام

شما در حال مطالعه دست نوشته های یک همجنسگرای ایرانی هستید که بی نهایت ایرانش را دوست دارد.

این اولین نوشته من در این وبلاگ است امیدوارم که نظر را فراموش نکنید.

یکی از دوستانم در واقع اولین دگر جنس گرایی که می داند من گی هستم  به من گفت:هیچ کس گی به دنیا نمی آید و این مائیم که تصمیم میگیریم چه و چگونه باشیم.

از وقتی که یادم می آید کشش به سوی همجنس خود داشتم و این مربوط به ۶الی۷ سالگی میشود و به نظر شما یه پسر به اون سن خودش تصمیم می گیرد که گی باشد؟؟؟

و حال که من نخواسته ام اینگونه باشم آیا گی آفریده نشده ام.در گذشته از خدا می خواستم که ماهیت مرا تغییر دهد ولی الان باور دارم که این آفرینش من است و من نباید سر خورده و شرمنده باشم.

اگر من گی به دنیا آمده ام آیا سزاست برای ین موضوع آتش دوزخ انتظار مرا بکشد؟و یا اینکه آیا منصفانه است به دیر و صومعه و مسجد پناه آورده و باالاجبار تن به ریاضت دهم تا شاید خودم را فراموش کنم؟

پس من انگونه می زیم که دوست دارم و آنگونه خدای خود را عبادت می کنم که لذت می برم.

و در پایان جمله ای از پائولو کوئیلو:

؛انسان نباید از غرق شدن در اقیانوسی که به اختیار وارد آن شده ُوحشت داشته باشد.؛